วันอังคารที่ 4 ตุลาคม พ.ศ. 2559

i’m a little peculiar.


I think I’m a little peculiar.
ก็คิดว่าตัวเองแปลกประหลาดอยู่นิดหน่อยนั่นล่ะ (?)



ใครสาวกบ้านเด็กประหลาด ขอให้ยกมือขึ้น! เฮ้!
me / ชูสองมือสุดแขนเลย555555555555



สิ้นสุดการรอคอยของหนังที่ตั้งตารอประจำปีนี้ไปอีกหนึ่งเรื่อง สำหรับ Miss Peregrine’s Home for Peculiar Children หรือในชื่อภาษาไทย บ้านเพริกริน เด็กสุดมหัศจรรย์ ซึ่งดัดแปลงมาจากวรรณกรรมเยาวชนขายดีติดอันดับนิวยอร์คไทม์เบสเซลเลอร์แต่งโดย แรนซัม ริกส์ เมื่อปี 2011 ที่ผ่านมา และถูกแปลเป็นไทยตีพิมพ์ครั้งแรกในปี 2556 โดยใช้ชื่อว่า บ้านหลอนเด็กประหลาด (ซึ่งอยากจะอวดว่าเราซื้อมาตั้งแต่ตีพิมพ์ครั้งแรกด้วยล่ะ อิอิ) เป็นวรรณกรรมที่จัดได้ว่าทรงคุณค่าและคู่ควรแก่การเก็บสะสมเป็นอย่างยิ่ง

credit : bibliophilia-books

ในซีรีย์มิสเพริกรินนี้มีทั้งหมด 3 เล่มด้วยกัน และถูกแปลเป็นไทยครบทั้งหมดแล้ว ซึ่งตีพิมพ์โดยสำนักพิมพ์แพรวเยาวชน ดังนั้น ใครชอบเรื่องหลอนนิดๆแบบเด็กๆ และเหนือจินตนาการ เรื่องนี้จะเป็นอีกหนึ่งเรื่องที่คู่ควรแก่การอ่านมากๆค่ะ

มาเข้าเรื่องของหนังกันบ้างดีกว่า สำหรับหนังเรื่องนี้ ถ้าตัดความเป็นแฟนคลับของวรรณกรรมออกไป สิ่งที่น่าสนใจคงเป็นชื่อผู้กำกับอย่าง ทิม เบอร์ตัน (Tim Burton) ผู้สร้างผลงานสะท้านหัวใจเราเอาไว้หลายเรื่อง อย่าง Edward Scissorhands, Corpse Bride, Alice in Wonderland และอีกมากมาย แต่ที่ทำให้รู้จักคุณลุงเบอร์ตันที่สุดก็คงหนีไม่พ้น Batman Return ของปี 1992 (แม้จะสู้แบทแมนของโนแลนไม่ได้ก็เต้อะ!) แต่ก็นะ ผู้กำกับแต่ละคนก็ต้องมีเอกลักษณ์ที่ทิ้งเอาไว้ ทำให้เรารู้ว่า เออ! เรื่องนี้เป็นของลุงแกนั่นล่ะ! งานแบบนี้ แนวนี้ ต้องของลุงแกแน่ๆ! และก็นั่นล่ะค่ะ คือความเป็นยูนีคของแต่ละคน ซึ่งเมื่อพูดถึง ทิม เบอร์ตัน ผลงานในแบบของเขาก็คงหนีไม่พ้น แฟนตาซีที่ออกเฮอร์เร่อนิดๆ (?) แต่ดูแล้วอิ่มและย่อยง่าย ซึ่งก็อยากจะบอกว่า เขาทำแนวนี้ได้ดีนะคะ เราชื่นชอบเป็นอย่างยิ่ง ฮ่า!


บ้านเพริกริน กับเด็กมหัศจรรย์นี้จัดได้ว่าเป็นหนังแนวแฟนตาซีอีกเรื่องที่ดูง่ายๆ สบายๆ โดยมีเนื้อเรื่องเกี่ยวกับ เด็กชายคนหนึ่งที่ชื่อ เจคอบ พอร์ตแมน ผู้ถูกนิทานเด็กประหลาดของคุณปู่พอร์ตแมนฝังหัวมาตั้งแต่เด็ก  แต่เมื่อเวลาผ่านพ้นไปจนเขาโตขึ้นนิทานสมัยเด็กของปู่เขาก็กลายเป็นแค่เรื่องหลอกลวง จนกระทั่งเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดพรากชีวิตคุณปู่พอร์ตแมนไป และยิ่งไปกว่านั้น เจคอบได้มองเห็นบางอย่างในวันที่ปู่ของเขาเสียชีวิต และคอยตามหลอกหลอนเขาจนคนในครอบครัวของเจคอบคิดว่าเขาเสียสติ แต่ถึงอย่างนั้นเจคอบก็ต้องการค้นหาความจริงกับปริศนาที่ปู่พอร์ตแมนทิ้งไว้ก่อนตาย การผจญภัยเพื่อหาคำตอบจึงนำเขาไปหา มิสเพริกรินและเหล่าเด็กประหลาดทั้งหลาย

โดยส่วนตัวแล้ว สำหรับหนังเรื่องนี้มันมีทั้งจุดที่ชอบมากกว่าในหนังสือ และจุดที่ไม่ชอบ ซึ่งถ้าให้เทียบกันจริงๆ ก็คงต้องบอกเป็นประโยคเดิมว่า ข้อจำกัดของหนังและหนังสือมันไม่เหมือนกัน และแน่นอนว่า ความรวบรัดที่ถูกตัด ดัดแปลงมาจากในหนังสือมันทำให้หนังบางช่วงที่รู้สึกว่า หืม? หรือเป็นโมเม้นท์ที่หลายๆคนเรียกว่า Weird! ซึ่งความรู้สึกแบบนี้นี่ล่ะ ที่ทำให้หนังเรื่องนี้ดูดรอปลงไป และรู้สึกว่ามันสนุกไม่สุด แต่ถึงอย่างนั้น ให้มองในอีกมุมหนึ่ง หนังเรื่องนี้ถือว่าทำได้ดีในการรวบรัดตัดตอนและสรุปความของเนื้อเรื่องทั้งหมดภายในสองชั่วโมงได้ และที่สำคัญคือ เป็นการดัดแปลงตัวละคร และพล๊อตเรื่องได้น่าสนใจด้วย (ซึ่งถ้าใครอ่านหนังสือก็จะรู้ว่าเขาสลับตัวละครกันนิดหน่อย แต่ในส่วนนี้จะไม่ขอพูดถึงละกัน มันจะเป็นการสปอยเนื้อเรื่องเกินไป)

การไล่เรียงเรื่องราวในช่วงต้นเรื่อง ต้องบอกก่อนว่า เร็วจนรู้สึกว่าเหมือนน้ำร้อนยังไม่ทันเดือดก็เอามากิน แต่พอมาถึงช่วงกลางเรื่อง เราจะรู้สึกเหมือนว่าได้น้ำร้อนที่เดือดพอจะชงกาแฟกินได้ และเมื่อถึงจุดพีคของเรื่อง จุดที่เฉลยปมทุกอย่างก็ต้องบอกเลยว่ากาแฟกับน้ำเดือดที่ชงมันอร่อยมากค่ะ การผสมผสานความประหลาดของเนื้อเรื่อง และพลังวิเศษของตัวละคร มันเป็นอะไรที่ลงตัว แม้จะมีจุดสะดุดไปบ้าง แต่โดยรวมคือดี แม้จะไม่ได้ดีเยื่ยม หรือดีที่สุด แต่ก็จัดได้ว่า เป็นหนังที่ดีอีกเรื่องเลยทีเดียว ใครที่ชอบแนวแฟนตาซี หรือหลงใหลในงานกำกับของ ทิม เบอร์ตัน เรื่องนี้จะเป็นอีกเรื่องที่ตอบความนี๊ดในตัวได้ไม่มากก็น้อย

โดยสรุปแล้ว หนังเรื่องนี้ จัดให้อยู่ในเกณฑ์ที่ดูง่าย และย่อยง่าย ไม่หวือหวาเกินไป และก็สนุกกำลังพอดี สำหรับใครที่กำลังมองหาหนังดูแก้เบื่อ แก้เครียด และคุ้มกับเงินร้อยที่จะต้องเสียไปดู เรื่องนี้(สำหรับเรา)ก็เป็นอีกเรื่องที่ดูแล้วรู้สึกไม่เสียดายเวลา และไม่เสียดายเงิน รวมไปถึงไม่เสียดายความรู้สึกด้วย เป็นอีกเรื่องที่แนะนำให้ดูค่ะ (ถ้าชอบแนวแฟนตาซีน่ะนะ)

สุดท้าย อย่าลืมไปหาหนังสือกันมาอ่านนะคะ เด็กประหลาดเหล่านี้จะทำให้วางไม่ลง อิอิ


ปล. เราชอบตัวละครในหนังมากเลย โดยเฉพาะมิสเพริกรินกับเอ็มม่า มีความเด็ด เยิฟๆ



ด้วยรัก ٩(ε )۶