“Memories are forever.”
― Lois Lowry, The Giver
หงุดหงิดมากๆ หงุดหงิดที่สุดในสิบโลก หงุดหงิดจริมๆ
สวัสดีเอเวอรี่วัน! กลับมาอัพบล็อกซักหน่อย
ก่อนจะร้างเหมือนบล็อกเก่าๆ ที่บ่นหงุดหงิดนี่ไม่ใช่อะไรเลย หงุดหงิดตรงที่ THE GIVER หลุดผังในไทยนี่ล่ะ ตอนแรกเห็นบอกว่าจะเข้าวันที่
23 ตุลาคม ซึ่งจริงๆแล้วคือวันนี้ค่ะ ไอ้เราก็เฝ้ารอไง
ประเด็นคือสงสัยมาตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้วแล้วว่าทำไมอยู่ดีๆ
THE
GIVER หายไปจากผังกำหนดฉาย ไอ้ตอนแรกก็ไม่ไร
นึกว่าเลื่อนวันหรืออะไร รอผ่านไปหนึ่งอาทิตย์ก็หายไปเลย จนมาถึงวันนี้ก็คงต้องบอกว่า ไม่ทน!
หาดูเองก็ได้ ไม่เอามาฉายก็หาดูได้เว้ย ไม่ง้อ!
เออ ! สุดท้ายก็หามาดูเจอ แต่เป็นเวอร์ชั่นอังกฤษค่ะ ไร้ซับไทเทิ้ลใดๆทั้งสิ้น โอ้โห้ นั่งฟังไป เอ๋อไปนิดหน่อย แต่ไม่วอรี่ค่ะ นี่เมพ นี่เก่งในการเดา555555555555555 แต่ประเด็นไม่ใช่ตรงนั้น คือนี่พอดูจบเว้ย ดั๊นไปเจอซับไทย ฮือออออออออออออออ ที่ดิฉันดูมาชั่วโมงกว่านี่คือระ ? 55555555555555555555555555555555555555555555
สรุปคือ
ก็ดูใหม่อีกรอบค่ะ เพื่อความชัวร์
ไม่ค่อยกล้าเดาเนื้อเรื่องจากสกิลการฟังอันกากเดนของตัวเอง พอดูใหม่ที่เป็นซับไทยอีกรอบถือว่าดีเลย
คนแปลค่อนข้างดี แต่ก็มีแปลผิดไปช่วงตอนท้ายของเรื่องนะ ตอนท้ายๆของเรื่องนี่ฟังพอออกค่ะ
แต่ซับแปลไม่ค่อยตรงเท่าไหร่ แต่ก็ถือว่าดีค่ะ แปลแบบให้เข้าใจในบริบทของคนไทยอะเนอะ
ถือว่าดีๆๆ ดีมากๆค่ะ ถ้าไม่ได้คนทำซับนี่ก็นั่งเดาต่อไป ไม่รู้ใครทำซับ
แต่อยากบอกว่า รักนะคะ จุ๊บๆ ขอบคุณที่ทำซับมากๆค่ะ （〃・ω・〃）
.
.
.
ต่อจากนี้จะมีการสปอย
ถ้าใครยังไม่ได้ดูแล้วไม่อยากอ่านสปอย เชิญปิดเลยโลดดด เพราะนี่คือเจ้าแม่แห่งการหลุดสปอย
5555555555555555555555555555 อ่ะ
! ก่อนจะสปอย เผื่อใครอยากได้ไปดูก่อน จะแปะลิงค์ที่เป็นซับไทยไว้ให้นะคะ
– กดตรงนี้เหลยยย – | สำหรับคนที่อยากดูแบบอิงค์เพียวๆ -- กดค่ะกด! --
โดยรวมๆแล้วถามว่าหนังเรื่องนี้ดีมั้ย?
ก็คงจะตอบว่า ก็ดีในระดับหนึ่ง ดำเนินเรื่องน่าเบื่อนิดหน่อย แต่ชอบลูกเล่นในหนังเรื่องนี้
ตรงที่เป็นภาพสีขาวดำ เรื่อยๆมาจนกระทั่งพระเอกของเราหรือ โจนาส
ค่อยๆมองเห็นสีทีละสี ไล่ขึ้นมาทีละสเต๊ป จนกระทั่งเห็นสีที่เป็นสีจริงๆทั้งเรื่อง ส่วนตัวคือมันโดนสุดก็อีไล่สีนี่ล่ะ
ให้อารมณ์เหมือนตอนอ่านหนังสือดี ฮี่ๆ
เห้ยยยย! แต่อย่าคิดว่ามันเหมือนกับเรื่องพ่อมดออซนะ มันไม่เหมือนกัน เดอะกีฟเวอร์ภาพมันจะค่อยๆไต่ระดับสีขึ้นมา
เทคนิคคือดีงาม ชอบมาก บอกเลยค่ะ สำหรับนักแสดง
ถ้านี่ชมพระเอกหล่อก็จะบอกอีกใช่ป่ะว่าดูเพราะพระเอกเนี่ย5555555555555555 จริงๆดูเรื่องนี้เพราะอ่านหนังสือเว้ย
ไปอ่านเอ็นทรี่เก่าๆข้าพเจ้าได้ค่ะ เคยเขียนไว้แล้ว !
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เด็กผู้ชายก็คือโจนาสเป็นคนดำเนินเรื่องทั้งหมด
ในวันที่เขาเรียนจบหรืออายุสิบแปดเนี่ย เขาจะได้รับมอบหมายงาน(หรือโตเป็นผู้ใหญ่แล้วนั่นเอง)
โดยที่แต่ละคนก็ได้รับงานซึ่งงานปกติธรรมดา เป็นงานแบบทั่วๆไปในชุมชนที่โจนาสอาศัยอยู่
แต่ตัวของโจนาสนั้นไม่ธรรมดาไง‼‼‼ โจนาสนางก็เลยได้หน้าที่แบบ
สเปเชี่ยลกว่าชาวบ้านชาวช่องเขาก็คือ “Receiver” หรือ “ผู้รับความทรงจำ” ทั้งหมดทั้งมวลที่โจนาสได้ทำหน้าที่นี้
จึงทำให้ชีวิตของเด็กหนุ่มนั้นเปลี่ยนไป
ตัวของโจนาสนั้นได้มาพบกับเดอะกีฟเวอร์ ก็คือผู้ที่จะมอบความทรงจำให้กับโจนาสนั่นเอง ซึ่งเดอะกีฟเวอร์นี้ก็ให้ความทรงจำของโลกแก่โจนาสไปเรื่องๆ ซึ่งในช่วงแรกเดอะกีฟเวอร์นั้น มอบแต่ความทรงจำที่เป็นความสุขให้โจนาส จนกระทั่งวันหนึ่ง โจนาสก็มาฝึกตามปกตินี่ล่ะ แต่เหมือนเดอะกีฟเวอร์นั้นเป็นอะไรซักอย่าง (เดาว่าน่าจะฝันร้าย) ทำให้โจนาสนั้นวิ่งเข้าไปช่วย
แต่แล้ว‼‼ มือของเขาทั้งสองคนได้สัมผัสกัน
และโจนาสก็ได้รับความทรงจำที่มันเลวร้าย และเจ็บปวดมากๆมา
ซึ่งเมื่อโจนาสได้รับรู้ความทรงจำนั้น โจนาสนางก็บอกกับเดอะกีฟเวอร์ว่า นางทำไม่ได้
นางเฮิร์ท นางไม่อยากเป็นรีซีฟเวอร์อีกต่อไปแล้ว แล้วนางก็วิ่งออกจากห้องไป
แต่สุดท้ายนางก็กลับมาเพราะชะนีที่ขึ้นชื่อว่านางเอก
บอกว่า “You
can do it!” แหม่! นอกจากนั้นแล้วไม่พอนะ
อีตาโจนาสนี่นางยังชักชวนให้นางเอกของเรื่องไม่ต้องฉีดยาในทุกๆเช้า เพื่อระงับความรู้สึกภายในของตัวเองอีกด้วย
แถมมีการนัดแนะมาเจอกันอีก แล้วพอหญิงชายมาเจอกันเท่านั้นล่ะ
โจนาสนางก็พูดอ้อล้อแล้วจูบนางเองซะเลย ถถถถถถถถถ.. สรุปคือโจนาสหลอกล่อนางเอกมาทำแบบนี้ใช่มั้ย?
อันนี้ก็สงสัย555555555555
เออ ! นี่ขอสปอยเท่านี้ล่ะค่ะ อยากรู้ตอนจบไปดูเองเนอะ แต่ก็ใบ้ให้สำหรับคนอ่านหนังสือ จะบอกว่า ตอนจบไม่เหมือนกับในหนังสือ แต่เหมือนแค่ฉากของโจนาส งงป่ะ? งงดิ? ไปดูเองย่ะ! อันสุดท้านนี่แคปแถมนะคะ คาเมรอนฮีก็เล่น เล่นเป็นแอชเชอร์เพื่อนของพระเอกค่ะ รักฮี > <
สำหรับหนังเรื่องนี้
ขอให้คะแนนอยู่ที่ 9/10
ตัดไปหนึ่งคะแนนสำหรับการดำเนินเรื่อง ที่ตัดอันนี้เพราะสำหรับเรา เราว่ามันน่าเบื่อไปนิด แต่โดยรวมคือดีค่ะ สนุกดี ตอนจบมีอะไรให้คิดเยอะ เป็นหนังแนวดิสโทเปียที่ว่าเนื้อเรื่องซอฟแต่หนักที่อารมณ์และความรู้สึกค่ะ เคยบอกไว้ในเอ็นทรี่ก่อนแล้วว่า เรื่องนี้แม้เนื้อหาจะไม่แรงเท่าหนังแนวดิสโทเปียอื่นๆ แต่ให้อารมณ์ได้หนักไม่แพ้เรื่องใดเลยก็ว่าได้ !
PS -- สังเกตรูปที่แคปมามั้ย? มันค่อยๆไล่สี เห็นมั้ยๆๆๆ
นี่พยายามแคปให้เห็นแบบชัดๆแล้วนะ ฮ่าๆ
-- นางเอกเรื่องนี้น่ารักค่ะ ตาโตบ๊องแบ๊วมาก ชอบสีตาเธอด้วย น่ารักจริงๆชอบๆ
-- เจ๊เทย์ของเราเล่นเรื่องนี้ออกไม่กี่วิค่ะ เล่นเป็นโรสแมรี่ บุคคลที่ตายไปแล้ววววววววววว
-- มีประโยคหนึ่งจากท่านผู้นำที่เราชอบมากๆคือ
“when
the people freedom to choose... they choose wrong... every single time!”
ทำไมไม่รู้
แต่ข้าก็เห็นด้วยส่วนหนึ่ง ไม่เห็นด้วยส่วนหนึ่ง แต่ข้าก็ชอบ5555555555555
โอเคไปล่ะ
บัยยยย ♥
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น